USA 2009 SF-LA

Zoals gisteren al aangekondigd is de maandag doorgebracht in Six Flags Magic Mountain. Na eerst lekker in het hotel weer de scrambled eggs, sausages met toast, orange juice en coffee or hot thee te hebben gegeten en gedronken kon de sleutel in het contact en kreeg Tom de opdracht om de kortste weg naar het pretpark te vinden. Vanuit de hotelkamer kunnen wij de achtbanen al zien liggen alleen loopt er nog een snelweg tussen. Tom leidde ons netjes via een binnendoorweg onder de snelweg door en in nog geen 10 minuten konden we al aansluiten in de eerste rij van vandaag, die naar de ingang van de parkeerplaats.

Per treintje werden wij daarvandaan netjes voor de hoofdingang afgezet en met de vooraf bestelde en geprinte tickets waren wij ook zo binnen. Ook bij dit park hadden wij gekozen voor de extra “Flash Pass” die ons voorbij de wachtrijen bij de diverse attracties kon leiden. Daarvoor moest wel verplicht de instructievideo eerst opnieuw worden bekeken wat betekende aansluiten in rij nummer 3 (de 2e was bij de hoofdingang). Een klein half uurtje later kon de pret in het park dan toch echt beginnen. Het zonnetje scheen en de temperatuur was al aardig opgelopen, ruim boven de 30!

Sven, de achtbaankenner van de familie, bepaalde de eerste rollercoaster om op te warmen en dat werd de “Viper” wat inhield, 7 keer ondersteboven! Deze achtbaan valt dan ook volgens het park in de categorie “Maximum Six Flags Thrills” wat wij na afloop ook inderdaad kunnen bevestigen. Miek keek overigens nog even de kat uit de boom en zou dat de rest van de dag ook blijven doen.

Next stop was de “Revolution” die wij als matig bestempelden met maar 1 looping. Verder dus maar voor het echte coasterwerk en dus op naar de “Goliath”. Nou staat in Walibi Six Flags in Nederland hier ook een exemplaar van echter deze kent “slechts” een eerste aanloop van 46 meter hoogte, die hier gaat eerst naar 72 (!) meter hoogte voor dat, onder een hoek van bijna 90 graden, omlaag gedenderd wordt. De mix van scrambled eggs, sausages met toast deed zich na deze megarit al enigszins roeren in de maagstreek .

Terwijl Miek “geparkeerd” op een terras achterbleef gingen wij ‘mannen” op voor de “Superman”, de eerste achtbaan op de planeet die in 6 seconden een snelheid haalt van 161 km per uur om vervolgens verticaal omhoog door te schieten en Superman die bovenin klaar staat, in de ogen te kunnen kijken, waarna hetzelfde traject achteruit weer terug wordt afgelegd.

Hierna maar weer terug naar moeders maar niet voor dat ook op de terugweg nog even de “Tatsu” werd meegepakt, ook weer één in de “maximum” categorie. Hierbij ga je van zithouding voorover naar een buiklighouding om vervolgens zo het langste en snelste traject af te leggen wat dit type coaster betreft.

Terug bij het terras moest even rust worden genomen maar Miek had inmiddels haar plek verlaten op zoek naar ons. Dus opzoek naar haar, eerst in de shops (voor de handliggend), daarna de dichtstbijzijnde toiletten (net zo voor de handliggend) om haar uiteindelijk terug te vinden midden tussen de achtbanen (totaal niet voor de handliggend) op zoek naar ons!

Toen het gezin weer was herenigd werd het tijd voor wat verkoeling in de waterachtbaan “Log Jammer”, altijd goed voor een verfrissend nat pak. Dit laatste viel na afloop eigenlijk wel mee en in de zon waren we binnen no time weer droog.

Ook ik hield het wat achtbanen betreft even voor gezien en dus gingen de broers gezamenlijk op pad naar eerst “Batman The Ride” en hangachtbaan en daarna “The Riddeler’s Revenge”, een zgn. stand-up roller coaster en meteen weer de snelste in z’n soort, waar ik mij weer bij hun aansloot.

Na wat nacho’s en taco’s te hebben weggewerkt en Niels zijn zoveelste refil van de dag had opgedronken waarmee hij 1 op 1 liep met het aantal toiletbezoeken (wij plaagden hem al dat hij beter een “Plas pass” had kunnen nemen i.p.v. een “Flash pass”), werd het weer tijd voor de volgende thrill.

Tot nu toe had de Flash Pass ons een hoop wachttijd bespaard maar voor één van de nieuwste achtbanen, “Terminator Salvation The Ride” gold deze “voorrangsregel” niet en moesten Sven en ik gewoon achteraan aansluiten. Gevolg was 3 kwartier wachttijd voor een minuut in de houten maar supersnelle achtbaan.

Om 6:00 pm was er een stuntshow waarbij skateboard, skates, BMI-bike- en moterstunts werden uitgevoerd. Dit betekende meteen even rust en lekker toekijken.

Het park zou tot 10:00 pm open blijven en dus werden plannen gemaakt hoe wij de resterende uren het beste konden besteden. Sven en Niels besloten als eerste de “Déja Vu” (heeft niets te maken met steaks en beer, zie dagverslag “Adventure day”) uit te proberen, opnieuw een hangachtbaan waar je flink in door elkaar geslingerd wordt. Pa en ma stonden beneden alles op de gevoelige plaat en HD vast te leggen.

Opnieuw tijd voor wat verfrissing of moet ik zeggen “vergissing” want uit de wildwaterbaan (wel bekend uit bijv. De Efteling met van die ronde booten) “Roaring Rapids” kwamen wij kletsnat weer aan wal. Miek haakte (verstandig) op het laatste moment af toen zij had gezien hoe nat onze voorgangers hun boten verlieten. Aangezien het zonnetje inmiddels langzaam achter de heuvels van LA begon weg te zakken werd opdrogen nu toch wat lastiger. Eigenlijk lukte dit helemaal niet meer getuige de kleding die nu in de hotelkamer te drogen hangt.

Het voelde daardoor een stuk frisser aan dan het in werkelijkheid was. Toch zouden wij de “Superman” nog eens willen doen en kregen Miek ook zover dat zij mee zou gaan. Via de Flash Pass buzzer een reservering gemaakt en uphill naar deze speedcoaster. Daar aangekomen was er eerst nog wat hilariteit omdat iemand zijn fotocamera over de railing in het donkere struikgewas had laten vallen maar even later wel weer terugvond. Daarna duurde het ook met onze Flash Pass toch nog aardig lang voor dat wij aan de beurt waren. Met nog 1 stel voor ons ging de deur echter weer dicht. Wij moesten nog even geduld hebben. Toen echter de wagen met inzittenden achteruit terugkeerde leek er echter iets mis te gaan. De snelheid lag, voor zover wij konden horen, bij terugkomst te hoog en ook klonk er vanachter de deuren waar zich dit afspeelde een hard gegil, niet geheel ongebruikelijk bij achtbanen maar niet op het moment van terugkeer. Het bleef even een paar momenten stil en iedereen keek elkaar vragend aan tot dat werd omgeroepen dat de attractie tot nader bericht “out of order” was wegens “technical difficulty”! Vervolgens toch nog even op de deur geklopt om de vragen hoe of wat waarna een medewerkster met een (gemaakte) big smile deze opende en aangaf dat zijn niet kon vertellen hoe lang dit nog zou gaan duren. Wel kon ik zien dat de wagen niet op de plek stond waar hij had moeten staan en dat ook de tassen e.d. die onze voorgangers voor hun rit naast de baan hadden achtergelaten er nog steeds lagen. Daarna ging de deur snel weer dicht. Als dat maar goed is afgelopen, in ieder geval hadden wij iets van “daar zijn wij mooi aan ontsnapt”! De trek in meer achtbanen was ons ineens vergaan, de trek in een maaltijd daarentegen toegenomen en dus snel weg en naar het eerste de beste restaurant in het park.

Daar waren wij zo’n beetje nog de enige gasten met als voordeel dat de chili burgers en drankjes nog sneller op tafel stonden dan normaal.

Na bijna 10 uur Six Flags hadden wij het, nat en koud, daarna ook wel gehad. Snel terug naar het hotel waar ik met de boys nog even het zwembad en jacuzzi heb bezocht en daarin nog een aardig gesprek had met wat Amerikanen van Nederlands afkomst ( de familie Van Wierden, spreek uit van Venweerden). Daarbij meteen wat tips gekregen voor een volgend verblijf in de States!

Inmiddels ligt 75 % van de Houtmannen nu de achtbanen nog even over te dromen en leg ik even na twaalven de laatste hand aan één van de laatste dagverslagen van onze vakantie. Want hoe jammer ook, maar het eind komt in zicht .

Morgenochtend verplaatsen wij ons naar ons laatste hotel in LA, op 66 km rijden van hier waarna nog 1 hele dag in LA resteert. De dag daarop (donderdag) zal in alle vroegte de terugvlucht worden gemaakt. Wij denken er nog maar niet te veel aan.