De vermoeidheid slaat toe, dat is duidelijk te merken. Waar wij allemaal een aantal dagen terug nog ruim voor de wekker wakker waren, word het opstaan nu steeds verder uitgesteld. O.g. was toch voor achten al bezig om alsnog te proberen het dagverslag van gisteren op het weblog te plaatsen en zowaar lukte dit uiteindelijk nu wel. Het uploaden van de foto’s blijft een probleem hier maar dat halen we later wel in.

Na dat de rest van het gezin ook was ontwaakt kon er weer in het hotel worden ontbeten. Met een schuin oog werden daarbij de laatste ontwikkelingen in de Michael Jackson Story op de TV bekeken, want dat houdt de gemoederen hier nog steeds flink bezig.

Vandaag zou het mooiste park van de V.S. worden bezocht, Yellowstone park. Het is te groot om in 1 dag alles te kunnen bekijken, daarom gingen wij vandaag voor de noordelijke helft, nog altijd zo’n dikke 200 km rijden! Na bij de buurtsuper nog wat proviand te hebben ingeslagen en onze koelbox met nieuwe ijsblokjes en drank te hebben volgestopt waren wij er om 10 uur helemaal klaar voor.

Om bij de ingang van Yellowstone te komen was het 1 keer rechts- en 1 keer linksaf. Met onze eerder aangeschafte Nationale Parkpas konden we zo doorrijden, vervolgens was het nog 23 km tot de route echt begon.

De eerste stop werd gemaakt bij de “Beryl Spring”, een uit de kluiten gewassen jacuzzi zeg maar met de lucht van rotte eieren die wij vandaag nog een paar keer zouden gaan ruiken. Het zag er prachtig uit maar nog niet echt spectaculair. Daarom werd snel doorgereden naar het volgende punt de “Artist Paintpots”. Helaas stond de parkeerplaats daar mutje vol en werd er geen plek voor ons “slagschip” gevonden. Door dan maar weer de volgende bezienswaardigheid. Eigenlijk hoefden we daar niet echt voor door te rijden want de gehele omgeving is één grote bezienswaardigheid op zich. Zoveel natuurschoon met stromende beekjes, meertjes, links en rechts een stoompluim die uit de grond omhoog komt, het doet gewoon pijn aan je ogen zo mooi!

Na enkele kilometers kwam de eerste echte geiser in zicht, de “Steamboot Geyser”. Een onbetrouwbare rakker want is van de meeste geiseruitbarstingen het tijstip redelijk zeker te voorspellen, bij Steamboot blijft het gissen. Zijn laatste echter uitbarsting dateert alweer uit mei 2005 maar spoot daarbij wel 115 meter hoog! Nu bleef het beperkt tot een flinke fontein en een hoop stoom. Om deze stoomboot heen ligt het zgn. “Norris Bassin”, een verzameling van heet waterbronnen en kleinere geisers, heel mooi om tussendoor te wandelen.

Opnieuw verder in de hoop toch ook nog wat fauna te mogen aanschouwen. Zelfs de bizons hadden zich tot dusverre goed verstopt, de enige levende have waren een paar herten langs de kant van de weg en een bold eagle op zijn nest.

Na nog een korte tussenstop bij “Roaring Mountain”, een rotswand waar op diverse plaatsen stoom uit spleten en kieren komt werd vervolgens gestopt bij “Sheepeater Cliff” om onze koelbox eens wat lichter te maken. Op de picknickplaats gelegen aan een snelstromend beekje tussen de bergen was het prima toeven. De jongens beklommen eerst nog even en rotswand en kregen vervolgens bezoek van een Yellow-bellied marmot die op de lucht van onze broodjes afkwam. Bleef hij eerst nog op afstand, blijkbaar werd de verleiding hem toch te groot en kwam hij steeds dichterbij tot dat Niels en Sven het restant van hun broodje zelfs uit de hand aan hem konden opvoeren.

De temperatuur lag vandaag op een zeer aangename 20 graden. Af en toe en wolkje voor de zon waarbij het dan direct een stuk frisser aanvoelde zo ruim boven de 2000 meter maar nog altijd prima in T-shirt en korte broek te doen. Ook de ijle lucht op deze hoogte was goed te merken wanneer er een stuk gewandeld moest worden.

Next stop, Mammoth Hot Springs, het noordelijkste punt in het park. Dit bestond uit een aantal bassins waarin het hete grondwater een prachtige kleur krijgt door de bacteriën die er in kunnen leven. Trapsgewijs lopen de bassins naar beneden de berg af, ook heel mooi om te zien.

Het volgende punt wat het bekijken waard moest zijn was de Tower-Roosevelt fall. Een indrukwekkende waterval waarvoor eerste een stukje te voet moest worden afgedaald om deze goed te kunnen zien. Vanaf het uitkijkpunt liep er nog een pad verder naar beneden waarmee je langs de oever van de “Yellowstone River” kon komen. Tuurlijk pakten wij deze trail ook nog even mee. Onderweg naar beneden zagen we al aan de puffende en zwoegende tegenliggers dat bergopwaarts een heel ander verhaal zou gaan worden. Het laatste stuk je van het pad had meer weg van een roetsjbaan en moest er goed op worden gelet waar je de volgende stap neerzette. Voor Sven was het eens maar nooit meer terwijl Niels op z’n gat de laatste meters aflegde. Miek bleef hoog en droog zitten onder het mom van “een mooi plekje om foto’s te schieten”.

Nadat de terugtocht was volbracht was een grote cup of cone met schepijs wel de minste beloning die wij ons zelf konden geven.

Intussen was het al tegen half vijf geworden en waren wij net over de helft van het pacours met nog een aantal aardige klimmetjes met de auto in het vooruitzicht. O.a. Mout Washburn was zo’n puist met de top op 3122 meter! Daar aangekomen was het een drukte van jewelste en stonden auto’s schots en scheef langs de weg terwijl de passagiers ervan zo snel mogelijk hun voertuig verlieten en verder omhoog de berg op keken i.p.v. het schitterende uitzicht beneden te genieten. Al snel bleek dat wij in een zgn. Bear-jam terecht waren gekomen. Er was een Grizzly beer gespot die ongeveer 200 meter hoger op de berg op zijn gemakkie liep rond te sjokken, zich niets aantrekkend van alle commotie onder hem. Wij dus ook de auto snel “geparkeerd” op de eerste de beste plek die gevonden werd en gewapend met video- en filmcamera en verrekijker richting Grizzly. Het blijft toch een spannend gebeuren om een beer in het wild te zien lopen. Met moeite wisten wij de beer achter ons te laten om weer verder te rijden richting hotel, nog een dik uur volgens TomTom.

En met nog een weg opbreking onderweg waren wij op kwart voor zeven weer bij het hotel. Eerst nog even bijkomen op bed waarna er door Miek en de boys bij de Mac zijn gaan eten en ik mooi het dagverslag kon tikken. Had en heb nog steeds geen honger waarschijnlijk door alle indrukken van vandaag.

Morgen part 2 waarbij wij de zuidkant gaan bekijken waar ook meer geisers zijn te vinden waaronder publiekstrekker “Old Faithful”.

<!– WriteFlash('http://usa2009fotos.lanzarote-info.nl/#39‘); //–>http://usa2009fotos.lanzarote-info.nl/#39