Vandaag zijn wij verder getrokken op weg naar het hoog(s)te punt van onze vakantie, Yellowstone park.

Tijdens het ontbijt in ons hotel werd er voldoende ingeslagen om de 2e lange rit zonder al te veel honger door te kunnen komen. Wij kozen niet voor de snelste route maar voor een kleine omweg om zodoende ook het park Craters of the Moon aan te kunnen doen. Na anderhalf uur reden wij het maanlandschap binnen. Tijdens de “loop” die binnen het park gereden kon worden werden diverse stops gemaakt om vulkaantunnels en gestolde lavastromen van dichtbij te bekijken. Op één van de vulkaankegels raakten de jongens aan de praat met een Amerikaanse op leeftijd. Toen Miek en ik ons bij hun voegden ontstond een leuk gesprek over het reizen in Amerika. Het bleek dat deze dame samen met haar echtgenoot uit Atlanta kwam en afgelopen januari was vertrokken voor een rondreis door de States om pas weer in oktober weer thuis te komen. Kijk, dat lijkt ons nou ook wel een aardige manier om een sabatical leave te besteden!

Tijdens ons verblijf in het park vielen ook de eerste regendruppels welke langzaam overgingen in een heus buitje. Gelukkig was het na 5 minuten al weer droog en kon de plu (hebben wij die eigenlijk wel bij ons??) in de koffer blijven zitten.

Na het park bezoek resteerde nog een dikke 3 ½ uur rijden in Noordoostelijke richting. Tijdens deze rit werden we regelmatig opgehouden vanwege wegwerkzaamheden waarbij slechts 1 rijbaan beschikbaar was. Helaas stonden wij steeds aan de verkeerde kant waardoor er telkens gewacht moest worden tot het tegemoetkomende voorbij was voordat wij met de rest van de wachtenden verder konden rijden. Dit verlengde de reistijd aanzienlijk.

Naar mate West Yellowstone nadere veranderde het landschap van de vlakke uitgestrekte landerijen in Idaho naar de bergen en naaldbomenbossen van Montana.

Even voor zessen konden we op ruim 2000 meter hoogte de hotelkamer binnen waarna, zoals inmiddels gebruikelijk, Niels en Sven het zwembad gingen keuren. Het was aanmerkelijk frisser zo hoog boven zeeniveau. Daarom moesten ’s avonds de lange broeken en jassen weer onder uit de koffer worden opgediept om de wandeling naar het restaurant enigszins aangenaam te maken.

In een echt Amerikaans restaurant in de stijl van de jaren ’60 werden overheerlijke hamburgers weg gesmuld.

Terug in de hotelkamer zorgde Miek nog even voor wat paniek met een ijselijke gil uit de badkamer. Wat bleek, er zat een joekel van een tor op haar broekspijp. Moest ik weer de “reddende held” uithangen door met broek en al buiten het hotel de tor te dumpen.

Eind goed al goed. Morgen wacht dag 1 in Yellowstone park vol geisers, bizons en hopelijk een paar beren op de weg.

P.s.: Martin, gefeliciteerd met je 39ste!

Ps. 2: Foto’s houden jullie nog te goed gezien de storingsgevoelige internetverbinding hier.

<!– WriteFlash('http://usa2009fotos.lanzarote-info.nl/#38‘); //–>http://usa2009fotos.lanzarote-info.nl/#38