Zo, na een lange, soepel verlopen maar vermoeiende vliegreis zijn wij in SF gearriveerd.

Het eerste deel van de etappe, de vlucht van Schiphol naar Houston, duurde ruim 10 uur. Deze tijd viel prima te overbruggen met behulp van de persoonlijke touchscreen display waarmee uit ruim 300 (!) films, een complete muziekverzameling en diverse spelletjes kon worden gekozen. Met daarnaast de prima catering van Continental crew was het goed toeven op zo’n 10 km hoogte. Beenruimte blijft natuurlijk altijd een probleem zeker voor iemand van mijn postuur maar goed, dat weet je vooraf.

Rond half twee middags (+ 7 uur Nederlandse tijd) werd er geland op “George Bush National Airport” in Houston. Daar moesten wij nog even een uurtje in de rij voor customs voor dat de U.S.A. ook daadwerkelijk kon worden binnengetreden. Gelukkig bleef er nog genoeg tijd over om nog even de benen te strekken voor de aansluitende vlucht naar SF.

Was de beenruimte op de eerste vlucht voor mij al een probleem, in het kleinere toestel naar SF werd dit er niet beter op. Ik heb daardoor al een eerste “souvenir” overgehouden aan deze vakantie, 2 permanente stoelafdrukken in mijn knieën smiley .

Ook werd het gevecht tegen de slaap uiteindelijk verloren; eerst gaven de jongens zich gewonnen waarna pa en ma al snel volgden. Gelukkig net op tijd weer wakker geworden om de daling mee te maken over de baai bij Oakland en SF. Hierbij bewees Niels maar weer eens het nut van de papieren spuugzakjes, een combinatie van slaap en schommelingen tijdens de landing.

Vervolgens was het een kwestie van de koffers oppikken en met de airtrain naar de rental cars. Daar aangekomen probeerde de meneer van Alamo ons uiteraard weer de gebruikelijke extra verzekeringen aan te praten maar als rasechte NN’ers werden deze netjes afgewimpeld. Ook dacht hij dat een mini van beter voor ons zou zijn dan de bestelde SUV omdat hier meer bagage in zou kunnen. “No thank you sir” was mijn antwoord want al maanden uitgekeken naar het rondrijden in een SUV wil je niet ineens in een “bestelwagen” terecht komen. Achteraf een juiste beslissing want de Ford die vervolgens werd voorgereden was van het formaat “slagschip” dat wij zelfs met het dubbele aantal koffers onze echo nog hadden kunnen horen!

TomTom aan en de eerste bestemming van onze reisroute aangetikt en “en route”.

Nu weten wij uit ervaring dat SF veel eenrichtingsverkeer straten kent maar Tom bleef ons toch met regelmaat naar linksaf sturen terwijl er met grote witte letters op de rijbaan staat “Left turn NO”. Enfin, met 3 keer rechtsaf kom je er ook wel.

Bij ons hotel aangekomen werd de grote van ons vehicle nogmaals benadrukt doordat door de hotelbediende direct werd aangegeven dat de standaard parkeerkosten in ons geval met $10 werden verhoogd, per dag wel te verstaan!

Koffers in de kamer gedropped en op weg om de eerste “burgers” van de vakantie te scoren. Zo zaten wij precies 24 uur nadat wij in Zoetermeer waren ontwaakt bij Jack in the box achter de dubbele cheeseburgers met (hele lekkere!) frites.

Daarna weer terug naar het hotel voor de broodnodige nachtrust. Het in slaapvallen was geen probleem, wel het bioritme waardoor wij alle 4 weer om half 5 s nachts klaarwakker waren. Mooie tijd voor een eerste berichtje van over de “grote plas”.

Helaas lukt het hierbij niet om via het hotel Wifi een goed werkende verbinding te krijgen, via de Iphone lukte dit uiteindelijk wel. Na met 1 dikke vinger ons eerste reisrelaas te hebben ingetikt op hele kleine toetsjes werd de verbinding echter weer verbroken, resultaat weg verhaal en dat heeft het hele hotel mogen horen (grapje).

Opnieuw maar even ingetikt op het netbook maar nu in Word om later op het weblog te kunnen plaatsen.

Zo dadelijk de koffers eerst maar eens reorganiseren en verder de dag rustig doorbrengen en een beetje acclimatiseren.

To be continued …….